TAENARIA

TAENARIA

vulgo Capo Matapan Sophian. Capo Matna Gregorae, promontor. Peleponnesi, dividens sinum Messeniacum a Laconico, a Malea promuntor. 84. mill. pass. Suidas: Ταίναρον, ἀκρωτήριον Λακωνικῆς. Statius, Theb. l. 2. v. 32.

Est locus Inachiae, dixerunt Taenara gentes,

Quâ formidatum Maleae spumantis in auras

Is caput, et nullos admittit culmine visus.

Stat sublimis apex, ventosque imbresque serenos

Despicit, et tantum fessis insiditur astris.

Hîc specus horrendi, et hiatus profundi, ubi Cerberum, inferorum canem, ab Hercule occisum fabulantur. Taenarus Straboni, Taenarum Solino, c. 13. nomen non tam promuntorii, quam urbis Episcopalis, sub Archiepiscopo Lacedaemoniensi, quae Ptolemaeo Taenarium dicitur, vulgo Matna, a Lacedaemone 45. mill. pass. in Africum. Sed Nigro Porto delle Quaglie, a coturnicum copia, nominatur, Lucan. l. 9. v. 36.

Dorida tunc Malean et apertam Taenaron umbris.

Plin. l. 4. c. 5. Oppida, Taenarum, Amyclae, Pherae, etc. Solin. loc. cit. percurrens hunc tractum: Est et oppidum Taenarum nobili vetustate. Incolae Taenaritae. Pro Pytho Taenarum adagium est, cum permutantur inaequalia, teste Eustathiô. Item Taenarium malum proverbium est, cum crudelius in servos saevitur. Nam Lacedaemonii servos, qui Taenarum confugiebant, reductos capite plectebant. Ceterum Taenarus, non solum oppidi et promuntorii nomen est, sed portus; de quo sic Papinius, l. 2. Theb. v. 43.

Interiore sinu frangentia litora curvat

Taenarus, expositos non audens scandere fluctus:

Illic Aegaeo Neptunus gurgita fessos

In portum deducit equos.

Apollonii Scholiastes, in l. 1. ex Pherecyde: Ταίναρος ἀφ᾿ οὗ Ταίναρον καλεῖται, ἡ πόλις, καὶ ἡ ἀκρα, καὶ ὁ λιμην´. Fuit in hoc loco antrum, per quod aditus erat ad inferos. Suidas post nuper adducta verba: εν ᾧ ςόμιον ἦν κατάγειον εἰς ᾁςδου. Euripides in Hercule: Ταινάρου ςόμα. Solinus ubi supra: In Laconia spiraculum est Taenaron. Apuleius, l. 6. de taenario: Inibi spiraculum Ditis, et per portas hiantes monstratur iter invium. Senec. in Hippol. Actu 5. v. 1201. Taenarii specus. Et in Hercul. Oet. Actu 3. v. 1061. Taenarias fores. Lucan. l. 6. v. 648.

——— Non Taenariis sic faucibus aêr

Sedit iners, maestum mundi confine latentis

Ac nostri. ——— ———

Papinius, Theb. l. 1. v. 48.

Hoc, ut fama, loco pallentes devius umbras

Trames agit. ——— ———

Val. Flacc. l. 1. Argon. v. 365.

——— Semperque patentem

Taenaron. ——— ———

Horatius, l. 1. Carm. Od. 34. v. 10.

Quo Styx, et invisi horrida Taenari

Sedes, etc.

Descensus Orphei hôc locô ad inferos ipse in primis meminit in Argonaut.

Τάναρον ην῾ίκ᾿ ἔβην ςκοτίην ὁδὸν ἄϊδος ἐίσω,

Η῾μετερῃ πίσυνος κιθάρῃ δί ἔρωτ᾿ ἀλόχοιο.

Virg. Georgic. l. 4. v. 467.

Taenarias etiam fauces, alta ostia Ditis,

Et caligantem nigrâ formidine lucum

Ingressus, manesque adiit, regemque tremendum,

Nesciaque humanis precibus mansuescere corda.

Ovid. Metam. l. 10 v. 13.

Ad Styga Taenariâ est ausus descendere portâ,

Perque leves populos, simulacraque functa sepulchro

Persephonen adiit, inamoenaque regna tenentem

Umbrarum dominum. ——— ———